-
1 factio
ōnis f. [ facio ]1) делание, действиеquae haec est f.? Pl — это ещё что такое?2) юр. правомочность, дееспособность3) направление, школа (f. medicorum PM)4) партия, политическая группировка (populus paucorum factione oppressus Cs; f. optimatum C, Su)5) шайка ( latronum Dig)6) клака, клакёры (f. histrionum Su)7) актёрская труппа Pt8) мятеж, восстание (f. militaris Eutr)9) команда цирковых гонщиков (в Риме их было четыре; f. albata, russata, veneta и prasĭna) Su, CTh -
2 latrans
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
3 Latro
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
4 latro
1.lātro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [cf. Gr. loidoreô and latrazein = barbarizein, Hesych.], to bark (cf. baubor).I.Lit.:(β).si canes latrent,
Cic. Rosc. Am. 20, 56; Lucr. 5, 1066:ne latret canis,
Hor. S. 1, 2, 128: quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):canis timidus vehementius latrat quam mordet,
Curt. 7, 4, 13:canino rictu,
Juv. 10, 272.— Impers. pass.:scit cui latretur cum solus obambulet ipse,
Ov. Tr. 2, 459.—Act. for allatrare, to bark at, bay:(γ).senem adulterum Latrent Suburanae canes,
Hor. Epod. 5, 57:cervinam pellem,
id. Ep. 1, 2, 66:nubila,
Stat. Th. 1, 551.—Also in pass.:latrari a canibus,
Plin. 25, 10, 78, § 126.—Part. pres. as subst.: lātrans, antis, m., a barker, i. e. a dog ( poet.):B.inmeriti fatum latrantis,
Ov. M. 8, 412; plur., id. ib. 8, 344.—Transf.1.To resound, roar, of water ( poet.):2.latrantes undae,
Sil. 5, 396:(amnis) Alpibus ortus fertur latrantibus undis,
id. 3, 470; Stat. Ach. 1, 451.—In speaking, to rant, roar, bluster:(β).latrant jam quidam oratores, non loquuntur,
Cic. Brut. 15, 58:rumperis et latras,
Hor. S. 1, 3, 136.—Act., to bark at:II.si quis Obprobriis dignum latraverit,
Hor. S. 2, 1, 85.—Trop., to bark at, rage, etc.A.In gen.:(β).multa ab animalium vocibus tralata in homines, partim quae sunt aperta, partim obscura. Perspicua, ut Ennii: Animus cum pectore latrat,
Varr. L. L. 7, § 103 Müll. (cf. Ann. v. 570 Vahl.):admoto latrant praecordia tactu,
rage, Stat. S. 2, 1, 13:curae latrantes,
Petr. 119.—Act.:B.magnas latrantia pectora curas,
Stat. Th. 2, 338.—In partic.1.To demand vehemently: latrare Ennius pro poscere posuit, Paul. ex Fest. 121 Müll.; cf.2.Enn. l. l.: cum sale panis Latrantem stomachum bene leniet,
Hor. S. 2, 2, 17:nil aliud sibi naturam latrare, nisi ut, etc.,
Lucr. 2, 17.—Opening the mouth wide, pronounced with a wide mouth:2.hanc scripsit Latine Plautus cum latranti nomine,
Plaut. Cas. prol. 34.lā̆tro, ōnis, m. [Gr. latris, root la-, laW-, in laô, leia; cf. lucrum], a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).—Of mercenary soldiers:II.latrones, quos conduxi,
Plaut. Mil. 4, 1, 3:nam hic latro in Sparta fuit,
id. Poen. 3, 3, 50:latronem suam qui auro vitam venditat,
id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.—Transf.A.A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. apo tês latreias. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.:B.hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt,
Dig. 50, 16, 118:vos latrones et mendicos homines magni penditis?
Plaut. Stich. 1, 2, 75:collecti ex praedonibus latronibusque Syriae,
Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17:erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset,
Cic. Phil. 2, 25, 62:non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur,
Cic. Mil. 21, 55; cf.:cantabit vacuus coram latrone viator,
Juv. 10, 22; 13, 145:ne quis fur esset, neu latro,
Hor. S. 1, 3, 106:quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc.,
Cic. Off. 2, 11, 40:quaestio latronum,
Paul. Sent. 5, 16, 13:qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit,
id. ib. 5, 23, 8.—Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.— Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.—Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.—For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn ( poet.):3.latronum proelia,
Ov. A. A. 3, 357:ludere bella latronum,
Mart. 14, 20, 1; cf.vitreo latrone,
id. 7, 72, 8.Lā̆tro, ōnis, m., a Roman surname. So M. Porcius Latro, a famous orator from Spain, a friend of the elder Seneca, Sen. Contr. 1 praef.; Quint. 10, 5, 18; 9, 2, 91; Plin. 20, 14, 57, § 160.—Hence,II.Lătrō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to Latro, Latronian:color,
Sen. Contr. 1, 7, 16; 1 praef. § 13. -
5 persecutio
persecūtio, ōnis f. [ persequor ]1) погоня, преследование (latronum Ap; bestiae Dig)2) преследование, гонения (Judaeorum CTh; Christianorum Tert)3) судебное преследование rhH., C, Dig; иск (p. hereditatis Dig)4) продолжение ( negotii Ap) -
6 ludo
lūdo, si, sum ( inf. ludier, Ter. Ad. 4, 3, 16), 3, v. a. and n. [root lud- for loid-, from Sanscr. krīd, to play; cf. laus and cluere from Sanscr. root cru-], to play.I.Lit., to play, play at a game of some kind:(β).tesseris,
Ter. Ad. 4, 7, 21:aleā ludere,
Cic. Phil. 2, 23, 56:pilā et duodecim scriptis,
id. de Or. 1, 50, 217; 1, 16, 73; 2, 62, 253:cum pila,
id. Tusc. 5, 20, 60:trocho,
Hor. C. 3, 24, 56:nucibus,
Mart. 14, 1, 12:pilā,
Val. Max. 8, 8, 2:positā luditur arcā,
with one's whole cash-box staked, Juv. 1, 90:eburnis quadrigis cotidie in abaco,
Suet. Ner. 22:apud quem alea lusum esse dicetur,
Dig. 11, 5, 1 praef.:senatus consultum vetuit in pecuniam ludere,
to play for money, ib. 11, 5, 2:ego nisi quom lusim nil morer ullum lucrum,
Plaut. Rud. 4, 7, 22. —With acc.:(γ).aleam,
Suet. Aug. 70; id. Claud. 33; id. Ner. 30:par impar,
id. Aug. 71; Hor. S. 2, 3, 248:ducatus et imperia,
Suet. Ner. 35:Trojam,
id. Caes. 39; id. Ner. 7:proelia latronum,
Ov. A. A. 3, 357; cf. pass.:sunt aliis scriptae, quibus alea luditur, artes,
id. Tr. 2, 471:alea luditur,
Juv. 8, 10:aleae ludendae causa,
Dig. 11, 5, 1 praef.:alea ludebatur,
ib. 11, 5, 1, § 2.—Absol.:B.lusimus per omnes dies,
Suet. Aug. 71; 94; cf.:ludis circensibus elephantos lusisse,
appeared in the public games, Liv. 44, 18, 8.—In sup.:dimittere lusum,
Varr. Sat. Men. 53, 7.—To play, sport, frisk, frolic:II.dum se exornat, nos volo Ludere inter nos,
have some fun, Plaut. Stich. 5, 4, 20:ludere armis,
Lucr. 2, 631:suppeditant et campus noster et studia venandi honesta exempla ludendi,
Cic. Off. 1, 29, 104:ad ludendumne, an ad pugnandum, arma sumturi,
id. de Or. 2, 20, 84:in numerum,
dance, Verg. E. 6, 28:hic juvenum series teneris immixta puellis ludit,
Tib. 1, 3, 64:cumque marinae In sicco ludunt fulicae,
Verg. G. 1, 363:in exiguo cymba lacu,
Ov. Tr. 2, 330. —Trop.A.To sport, play with any thing, to practise as a pastime, amuse one's self with any thing:B.illa ipsa ludens conjeci in communes locos, Cic. Par. prooem.: Prima Syracosio dignata est ludere versu Nostra... Thalia,
Verg. E. 6, 1.—Esp., to play on an instrument of music, to make or compose music or song:ludere quae vellem calamo permisit agresti,
Verg. E. 1, 10:talia fumosi luduntur mense Decembri,
Ov. Tr. 2, 491:quod tenerae cantent, lusit tua musa, puellae,
id. Am. 3, 1, 27:coloni Versibus incomptis ludunt,
Verg. G. 2, 386:carmina pastorum,
id. ib. 4, 565; Suet. Ner. 3:si quid vacui sub umbra Lusimus tecum,
Hor. C. 1, 22, 2.—To sport, dally, wanton (cf. "amorous play," Milton, P. L. 9, 1045):C.scis solere illam aetatem tali ludo ludere,
Plaut. Most. 5, 2, 36: affatim edi, bibi, lusi, Liv. Andron. ap. Paul. ex Fest. s. v. affatim, p. 11 Müll.; cf.:lusisti satis, edisti satis, atque bibisti,
Hor. Ep. 2, 2, 214; Ov. A. A. 2, 389; Cat. 61, 207; Suet. Tib. 44; Mart. 11, 104, 5.—Ludere aliquem or aliquid, to play, mock, imitate, mimic a person or thing (only in mockery; cf.: partes agere, etc.): civem bonum ludit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1; cf.:D. E.ludere opus,
to imitate work, make believe work, Hor. S. 2, 3, 252:magistratum fascibus purpurāque,
App. M. 11, p. 260 fin.:ludere causas,
Calp. Ecl. 1, 45: impia dum Phoebi Caesar mendacia ludit, Poët. ap. Suet. Aug. 70.—To spend in play or amusement, to sport away:F.otium,
Mart. 3, 67, 9.—Hence, ludere operam, to throw away one's labor, to labor in vain, Plaut. Ps. 1, 3, 135.—To make sport or game of a person, to ridicule, rally, banter:G.Domitius in senatu lusit Appium collegam,
Cic. Q. Fr. 2, 15 a, 13:satis jocose aliquem ludere,
id. ib. 2, 12, 2:omnium irrisione ludi,
id. de Or. 1, 12, 50.—Rarely with ad:caput aselli, ad quod lascivi ludebant ruris alumni,
Juv. 11, 98.—To delude, deceive:auditis, an me ludit amabilis Insania?
Hor. C. 3, 4, 5; Ov. A. A. 3, 332:custodes,
Tib. 1, 6, 9; 3, 4, 7.— Comp.:hoc civili bello, quam multa (haruspicum responsa) luserunt,
i. e. gave wanton, deceptive responses, Cic. Div. 2, 24, 53. -
7 receptor
rĕceptor, ōris, m. [id.].I. II.In a bad sense, a hider, harborer, concealer:(β).non tantum qui rapiunt, verum is quoque, qui recipit ex causis supra scriptis tenetur, quia receptores non minus delinquunt quam aggressores,
Dig. 47, 9, 3, § 3; cf.furum,
ib. 1, 18, 13: ipse ille latronum occultator et receptor locus, * Cic. Mil. 19, 50:praedarum receptor et socius populandi,
Tac. A. 4, 23:abigeorum,
Dig. 47, 14, 3.—In a good sense:III.hospitii,
Ambros. in Luc. 6, 66 fin. — -
8 receptor
1) вновь добывший, снова завоевавший (r. Orientis Occidentisque Eutr)2) укрыватель (praedarum T; furum Dig)3) убежище, вертеп (latronum occultator et r. locus C)4) освободитель ( civium Eccl) -
9 aggressura
aggressūra (adgressūra), ae, f. (aggredior), der Angriff, Anfall, bes. der Raubanfall, Ulp. dig. 10, 2, 4. § 2: latronum, Cod. Iust. 4, 65, 12: aggressurae plena vindicta, Rache, die einen entscheidenden Angriff (auf die Räuberbande) herbeiführte, Apul. met. 7, 7.
-
10 ludo
lūdo, lūsī, lūsum, ere, spielen, I) intr. A) eig., mit Würfeln usw. spielen, tesseris, Ter.: talis, Plin., talis optime, Cic.: nequiore talo, mit falschen Würfeln sp., Mart.: aleā, Cic., od. in alea, ICt.; vgl. alea: pilā et duodecim scriptis, Cic.: trocho, Hor.: nucibus, Mart.: testarum in mare iaculationibus, Min. Fel.: corio suo od. de corio suo u. de alieno corio (sprichw.), s. coriumno. I, 1, a: ad latrunculos, Vopisc.: in pecuniam, um Geld spielen, ICt.: absol., lusimus per omnes dies, Suet.: unpers., horā tertiā bibebatur, ludebatur, Cic.: diu noctuque ludatur, bibatur, vomatur, Augustin. – im Schau-, Kampfspiele auftreten, ludis circensibus quinquaginta ursos et elephantos lusisse, Liv. 44, 18. § 8. – B) übtr.: 1) spielen, schäkern, scherzen, Possen treiben, a) übh.: exempla honesta ludendi, Cic.: videant ad ludendumne (zum Spaß) an ad pugnandum arma sint sumpturi, Cic.: in numerum, tanzen, v. den Faunen, Verg.: v. Fischen im Wasser, Ter.: v. Vögeln, Verg.: cymba ludit in lacu, Ov.: iubae ludunt, flattern, Verg. – b) insbes., von der sinnlichen Liebe, Hor.: in alqa, mit einer tändeln, Prop. – 2) spielend-, zum Zeitvertreib sich in etw. üben, mit etw. sich tändelnd beschäftigen, tändeln, armis, Cic. u. Hor.: versibus, Verg.: palaestrā, Ov. – 3) mit etw. spielen = etw. verschleudern, viribus imperii, Sen. de brev. vit. 18, 5. – II) tr. spielen, A) im allg.: proelia latronum, das Kriegsspiel, Ov.: ducatus et imperia (Generalissimus u. Kaiser), Suet.: aleam, Suet.: Troiam, Suet.: scriptae, quibus alea (Nomin.) luditur, artes, Ov.: bildl., consimilem ludere ludum, ein gleiches Spiel spielen (= dasselbe tun, was ein anderer getan hat), Ter.: ludum insolentem ludere, ein übermütiges Spiel treiben, Hor. – b) prägn.: 1) spielend od. schäkernd zubringen, otium, Mart. 3, 67, 9. – bildl., operam, vergeblich anwenden, Komik. u. Fronto (vgl. opera). – 2) spielend od. zum Zeitvertreib etw. verfertigen, -etw. treiben, -sich in etw. üben, opus, Häuschen bauen, Hor.: carmina, Verg.: causas, Calp.: pericula, Mart.: causam illam disputationemque, auf eine launige (scherzhafte) Weise durchführen, Cic.: convicia, aus Scherz einander schimpfen, Mart.: luserunt ista poëtae, solches haben die D. gefabelt, Sen. – 3) auf eine launige (scherzhafte) Weise etw. vorstellen, bonum civem, Cael. in Cic. ep.: magistratum, Apul. – 4) jmd. zum besten (zum Narren) haben, a) jmd. foppen, äffen, sich über ihn lustig machen, ihn necken, alqm, Komik. u. Cic.: verbum, Cic. – b) jmd. bei der Nase herumziehen, hintergehen, betrügen, täuschen, alqm, Hor. u. Verg.: alqm dolis, Ter. – 5) = verspielen, id quod in alea lusum est, der Spielverlust im Hasardspiel, Paul. dig. 11, 5, 4. § 2. – / Parag. Infin. ludier, Ter. adelph. 607.
-
11 persecutio
persecūtio, ōnis, f. (persequor), I) die Verfolgung, bestiae, ICt.: latronum, Apul. – II) übtr.: A) die gerichtliche Verfolgung, Cornif. rhet. 2, 18. Cic. or. 141 (Plur.). Gall. Aquil. bei Florent. dig. 46, 4, 18. § 1. – B) die Verfolgung der Christen, Eccl. – C) die Verfolgung, Fortsetzung, negotii, Apul. met. 10, 27. – D) der Verfolg = die Fortdauer, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144.
-
12 ritus
rītus, ūs, m. (altind. ṛtá, heiliger Brauch), I) die hergebrachte Weise in der Religionsübung, der religiöse Gebrauch, der Religionsgebrauch, Ritus, die Zeremonie, Cic. u.a.: Christiani ritus presbyter, Amm.: nulli simulacrorum ritui deditus, kein Götzendiener, Augustin.: Romanos ritus didicisse, die sakralen Einrichtungen, Liv. – II) übtr.: A) im engeren Sinne, als jurist. t. t., die feierliche (vom Zivilrecht vorgeschriebene) Form, nuptiarum, Dig. 22. tit. 2. – B) im weiteren Sinne, übh. Gebrauch, Sitte, Gewohnheit, Art, ritus (Plur.) Cyclopum, Ov.: molles ritus, Sil.: in alienos ritus mores legesque verti, Liv.: moribus ritibusque efferatioribus quam ulli barbari, immo quam immanes beluae vivunt, Liv.: duo examina (Bienenschwärme) dissimiles habuere ritus, Plin. – bes. häufig Abl. ritu, nach Art, wie (s. Mützell Curt. 3, 8 [19], 10), latronum ritu, Cic.: mulierum ritu, Liv.: ritu deorum, Sen.: pecudum ritu, Cic.: ferarum ritu, pecudum ferarumque ritu, Liv.: pecorum ritu, Sen.: more atque ritu adulantium canum, Gell.: ferino ritu, Hieron.: fluminis ritu, Hor.: tempestatis prope ritu, Hor.: ritu grandinis, Amm.: quo ritu, Lucr.: ritu aleatorio, nach Spielerart, Gell.: novo ritu, auf neue Art, nach neuem Geschmacke, Hor. – / Archaist. Genet. rituis, Varro fr. b. Non. 494, 30.
-
13 aggressura
aggressūra (adgressūra), ae, f. (aggredior), der Angriff, Anfall, bes. der Raubanfall, Ulp. dig. 10, 2, 4. § 2: latronum, Cod. Iust. 4, 65, 12: aggressurae plena vindicta, Rache, die einen entscheidenden Angriff (auf die Räuberbande) herbeiführte, Apul. met. 7, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aggressura
-
14 ludo
lūdo, lūsī, lūsum, ere, spielen, I) intr. A) eig., mit Würfeln usw. spielen, tesseris, Ter.: talis, Plin., talis optime, Cic.: nequiore talo, mit falschen Würfeln sp., Mart.: aleā, Cic., od. in alea, ICt.; vgl. alea: pilā et duodecim scriptis, Cic.: trocho, Hor.: nucibus, Mart.: testarum in mare iaculationibus, Min. Fel.: corio suo od. de corio suo u. de alieno corio (sprichw.), s. corium no. I, 1, a: ad latrunculos, Vopisc.: in pecuniam, um Geld spielen, ICt.: absol., lusimus per omnes dies, Suet.: unpers., horā tertiā bibebatur, ludebatur, Cic.: diu noctuque ludatur, bibatur, vomatur, Augustin. – im Schau-, Kampfspiele auftreten, ludis circensibus quinquaginta ursos et elephantos lusisse, Liv. 44, 18. § 8. – B) übtr.: 1) spielen, schäkern, scherzen, Possen treiben, a) übh.: exempla honesta ludendi, Cic.: videant ad ludendumne (zum Spaß) an ad pugnandum arma sint sumpturi, Cic.: in numerum, tanzen, v. den Faunen, Verg.: v. Fischen im Wasser, Ter.: v. Vögeln, Verg.: cymba ludit in lacu, Ov.: iubae ludunt, flattern, Verg. – b) insbes., von der sinnlichen Liebe, Hor.: in alqa, mit einer tändeln, Prop. – 2) spielend-, zum Zeitvertreib sich in etw. üben, mit etw. sich tändelnd beschäftigen, tändeln, armis, Cic. u. Hor.: versibus, Verg.: palaestrā, Ov. – 3) mit etw. spielen = etw. verschleudern, viribus imperii, Sen. de brev. vit. 18, 5. – II) tr. spielen, A) im allg.:————proelia latronum, das Kriegsspiel, Ov.: ducatus et imperia (Generalissimus u. Kaiser), Suet.: aleam, Suet.: Troiam, Suet.: scriptae, quibus alea (Nomin.) luditur, artes, Ov.: bildl., consimilem ludere ludum, ein gleiches Spiel spielen (= dasselbe tun, was ein anderer getan hat), Ter.: ludum insolentem ludere, ein übermütiges Spiel treiben, Hor. – b) prägn.: 1) spielend od. schäkernd zubringen, otium, Mart. 3, 67, 9. – bildl., operam, vergeblich anwenden, Komik. u. Fronto (vgl. opera). – 2) spielend od. zum Zeitvertreib etw. verfertigen, -etw. treiben, -sich in etw. üben, opus, Häuschen bauen, Hor.: carmina, Verg.: causas, Calp.: pericula, Mart.: causam illam disputationemque, auf eine launige (scherzhafte) Weise durchführen, Cic.: convicia, aus Scherz einander schimpfen, Mart.: luserunt ista poëtae, solches haben die D. gefabelt, Sen. – 3) auf eine launige (scherzhafte) Weise etw. vorstellen, bonum civem, Cael. in Cic. ep.: magistratum, Apul. – 4) jmd. zum besten (zum Narren) haben, a) jmd. foppen, äffen, sich über ihn lustig machen, ihn necken, alqm, Komik. u. Cic.: verbum, Cic. – b) jmd. bei der Nase herumziehen, hintergehen, betrügen, täuschen, alqm, Hor. u. Verg.: alqm dolis, Ter. – 5) = verspielen, id quod in alea lusum est, der Spielverlust im Hasardspiel, Paul. dig. 11, 5, 4. § 2. – ⇒ Parag. Infin. ludier, Ter. adelph. 607. -
15 persecutio
persecūtio, ōnis, f. (persequor), I) die Verfolgung, bestiae, ICt.: latronum, Apul. – II) übtr.: A) die gerichtliche Verfolgung, Cornif. rhet. 2, 18. Cic. or. 141 (Plur.). Gall. Aquil. bei Florent. dig. 46, 4, 18. § 1. – B) die Verfolgung der Christen, Eccl. – C) die Verfolgung, Fortsetzung, negotii, Apul. met. 10, 27. – D) der Verfolg = die Fortdauer, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > persecutio
-
16 ritus
rītus, ūs, m. (altind. ṛtá, heiliger Brauch), I) die hergebrachte Weise in der Religionsübung, der religiöse Gebrauch, der Religionsgebrauch, Ritus, die Zeremonie, Cic. u.a.: Christiani ritus presbyter, Amm.: nulli simulacrorum ritui deditus, kein Götzendiener, Augustin.: Romanos ritus didicisse, die sakralen Einrichtungen, Liv. – II) übtr.: A) im engeren Sinne, als jurist. t. t., die feierliche (vom Zivilrecht vorgeschriebene) Form, nuptiarum, Dig. 22. tit. 2. – B) im weiteren Sinne, übh. Gebrauch, Sitte, Gewohnheit, Art, ritus (Plur.) Cyclopum, Ov.: molles ritus, Sil.: in alienos ritus mores legesque verti, Liv.: moribus ritibusque efferatioribus quam ulli barbari, immo quam immanes beluae vivunt, Liv.: duo examina (Bienenschwärme) dissimiles habuere ritus, Plin. – bes. häufig Abl. ritu, nach Art, wie (s. Mützell Curt. 3, 8 [19], 10), latronum ritu, Cic.: mulierum ritu, Liv.: ritu deorum, Sen.: pecudum ritu, Cic.: ferarum ritu, pecudum ferarumque ritu, Liv.: pecorum ritu, Sen.: more atque ritu adulantium canum, Gell.: ferino ritu, Hieron.: fluminis ritu, Hor.: tempestatis prope ritu, Hor.: ritu grandinis, Amm.: quo ritu, Lucr.: ritu aleatorio, nach Spielerart, Gell.: novo ritu, auf neue Art, nach neuem Geschmacke, Hor. – ⇒ Archaist. Genet. rituis, Varro fr. b. Non. 494, 30. -
17 ritus
rītus, ūs ( gen. rituis, Varr. ap. Non. 494, 30; abl. rite nefasto, Stat. Th. 11, 285; v. rite), m. [etym. unknown], orig. belonging to relig. lang.I.Lit., the form and manner of religious observances; a religious usage or ceremony, a rite (cf. caerimonia):II.Graeco ritu sacra non Romano facere,
Varr. L. L. 7, § 88 Müll.:sacra diis aliis Albano ritu, Graeco Herculi facit,
Liv. 1, 7:quo haec privatim et publice modo rituque flant, discunto ignari a publicis sacerdotibus,
Cic. Leg. 2, 8, 20; cf.:morem ritusque sacrorum Adiciam,
Verg. A. 12, 836:de more rituque priscae religionis,
Suet. Tit. 5:ex patriis ritibus optuma colunto,
Cic. Leg. 2, 9, 21; 2, 16, 40:tempestates, quae populi Romani ritibus consecratae sunt,
id. N. D. 3, 20, 51:regina dei (sc. Bacchi) Ritibus instruitur,
Ov. M. 6, 591:sacrificos docuit ritus,
id. ib. 15, 483:profanos ritus exuere,
Tac. A. 2, 85 fin.:lustrari magico ritu,
Ov. M. 10, 398.—Transf., in gen., a custom, usage, manner, mode, way:a.ritus, mos vel consuetudo,
Fest. p. 273 Müll.; cf. id. p. 289 ib.Usually in abl. sing. and with a foll. gen., after the usage, wont, manner, or fashion of any thing.(α).With gen.:(β).more ferarum Quadrupedumque ritu,
Lucr. 4, 1265:qui pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt,
Cic. Lael. 9, 32:pecudum, ferarumque,
Liv. 3, 47; 5, 44; Quint. 8, 3, 81; Ov. M. 6, 717; 15, 222:latronum vivere,
Cic. Phil. 2, 25, 62:juvenum,
Hor. A. P. 62:Lucili,
id. S. 2, 1, 29:Herculis (petiisse laurum),
id. C. 3, 14, 1; cf.Dianae (cincta, etc.),
Ov. M. 1, 695; 9, 89; 10, 536:fluminis,
Hor. C. 3, 29, 34:tempestatis,
id. S. 2, 3, 268:non hominis sed accipitris,
Just. 27, 2, 8:volucri ritu flammarum,
Lucr. 1, 1102.—With adj.:b.haec mulier cantherino ritu astans somniat,
Plaut. Men. 2, 3, 46:ritu barbarico esse,
id. Cas. 3, 6, 19:res quaeque suo ritu procedit,
Lucr. 5, 923:novo Sublime moliar atrium,
Hor. C. 3, 1, 46:aleatorio,
Gell. 18, 13, 6; cf.:rancida quo perolent projecta cadavera ritu,
in the way that, such as, Lucr. 6, 1157.—In other cases (mostly poet. and post-Aug.), habit, custom, usage:cognosse Sabinae Gentis ritus,
Ov. M. 15, 5:referre Cyclopum,
id. ib. 15, 93:humanos,
id. ib. 9, 500:in alienos ritus mores legesque verti,
Liv. 24, 3, 12:ritus dissimiles habuere duo examina apium,
Plin. 11, 10, 10, § 23:moresque tractamus innumeros,
id. 7, 1, 1, § 6:externas caerimonias, Aegyptios Judiacosque ritus compescuit,
Suet. Tib. 36; Sil. 15, 40:de ritu nuptiarum,
Dig. 23, tit. 2. [p. 1597]
См. также в других словарях:
Brown rat — Rattus norvegicus redirects here. For the album, see Rattus Norvegicus (album). Brown rat Conservation status … Wikipedia